Dermout - (Isaak Johannes), Nederl. theoloog, geb. 1777 te Hoorn, werd pred. te Zeist 1798, Amersfoort 1800, Zutphen 1803, ’s-Gravenhage 1805; 1816 permanent secretaris van de Alg. Synode der Ned. Herv. Kerk. 1848 werd hij emeritus en 1867 overleed hij.
Op zijn advies sprak de synode in 1841 haar gevoelen uit over het verbindend gezag der formulieren, zoodat de strijd over het „quatenus” en „quia” plaats maakte voor het onderzoek naar wezen en hoofdzaak der kerkleer. Hij was een voorstander van het „bijbelsch Christendom”, meer rationeel dan gemoedelijk, deels vrijzinnig, deels conservatief. Met Prof. A. Ypey gaf hij uit Geschiedenis der Ned. Herv.
Kerk (4 dln. met aant. Breda 1819—1827) — Zie over hem: J. J. van Oosterzee. Levensbericht van Isaac Johannes Dermout (in „Levensberichten der afgestorven Medeleden v. d. Maatsch. der Ned. Letterk.” 1868); „Geloof en Vrijheid”, Jaarg. 1868; „Stemmen voor Waarheid en Vrede”, Jaarg. 1868; J. A. Kramer Sr., Lijkkrans op het graf van I. J. Dermout (’s-Grav. 1867).
