Daunou

betekenis & definitie

Daunou (Pierre Claude François), Fransch geleerde, publicist en staatsman, geb. 1761 te Boulogne-sur-Mer, overl. te Parijs 1840, studeerde eerst in de theologie, dan in philosophie en letterkunde, sloot zich bij de revolutie aan, en werd in 1792 lid der nationale conventie, waar hij tegen het ter dood brengen van Lodewijk XVI stemde, hetgeen hem vele vijanden bezorgde, en hem weldra in de gevangenis bracht; door den val van Robespierre (1794) van den dood gered, herkreeg hij zijn zetel in de conventie; hij ontwierp o.a. de grondwet van het jaar III; hoewel volgens eigen verklaring hartstochtelijk voorstander van de vrijheid, aanvaardde hij van Bonaparte de opdracht, om mede te werken aan het ontwerpen van de grondwet van het jaar VIII; tot lid van het tribunaat benoemd, werd hij van dit lichaam in 1802, wegens zijn strijd tegen het herstel van den eenhoofdigen regeeringsvorm door Bonaparte uitgesloten; hij werd daarop bibliothecaris van het Panthéon, in 1804 directeur van het archief van het Wetgevend lichaam, in 1807 van het Rijks-archief, een betrekking, die hij bij de restauratie verloor en eerst na de Juli-revolutie van 1830 herkreeg, waarop hij zijn professoraat in de geschiedenis aan het Collège de France, dat hij sinds 1819 bekleedde, nederlegde; van 1818 tot 1834 was hij lid van de Kamer van afgevaardigden, en behoorde er tot de vrijzinnige oppositie; in 1834 trok hij zich geheel uit het openbare leven terug. D. werkte mede aan de uitgave van de Historiens de la France; leverde een belangrijk Discours sur l'état des lettres en France au XIIIe siècle en verder: De l'influence de Boileau sur la littérature française (1787), Essai sur l'instruction publique (1793), Essai sur la constitution (1793), Essai historiqe sur la puissance temporelle des papes (1810).