Cornwall (gr.-br.) - Cornwall, schiereiland, Z.-W. deel van Gr.-Britt. en een deel van het z.g. Armoricaansche gebergtesysteem, waartoe ook Bretagne behoort. In het W. eindigt het in Kaap Landsend; in het verlengde liggen de Scilly-eilanden. Het bestaat uit een rompvlakte van ouden kalk- en leisteen, waarin talrijke smalle dalen gesneden zijn, en waarboven oude eruptief-gesteenten (graniet, porfier) als afgeronde kopjes uitsteken. Het hoogste punt is de Dartmoor (621 M.). Tusschen vooruitstekende schiereil. en gevaarl. rotsklippen, als Kaap Landsend en Kaap Lizard, waarop een geweldige branding breekt, liggen soms prachtige natuurl. havens, b.v. die van Falmouth, de Plymouth-Sound, de Torbay en de Exmouth.
Dank zij de hooge wintertemperaturen, heeft de plantengroei een haast subtropisch karakter, n.l. aan de kust en in de beschutte dalen; myrten groeien er onbeschermd. De hooglanden zijn echter met heide bedekt. De Keltische bevolking („Brythons”) heeft sinds de 18e eeuw haar oude taal verloren en spreekt nu Engelsch. Aan de kust en in de dalen wordt tuinbouw en bloementeelt bedreven; op de heidevelden van het binnenland doet men aan schapenteelt; de wol wordt in Exeter uitgevoerd; de kustbevolking leeft voor een groot deel van visscherij en scheepvaart. Hier vindt men ook de grootere plaatsen, zooals: de dubbelstad Plymouth-Devonport, Exeter en Falmouth. Oorspronkelijk was C. rijk aan mineralen (koper, tin), die reeds door de Phoeniciërs hier werden gewonnen; de voorn. mijnen liggen bij Truro, Redrukth en Helsten.
De opbrengst der mijnen is echter door eeuwenlange ontginning sterk achteruitgegaan. Tegenwoordig wordt veel kaolien uitgevoerd. — Het Graafschap C. omvat het Westel. smalle deel van het schiereiland; het is 3500 K.M2. groot en heeft 328.000 inw. In 823 werd het bij Engeland gevoegd. Een deel van C. heeft sedert Eduard III (1330) den titel van hertogdom. Hertog is de Prins van Wales.
