Conische refractie, verschijnsel, dat zich voordoet bij optisch tweeassige kristallen. Valt een lichtbundel op een dergelijk kristal zoodanig in, dat de gebroken normaal op het golffront de richting heeft van eene optische as, dan liggen de lichtstralen binnen het kristal op een kegeloppervlak, waarvan eene beschrijvende lijn de richting der optische as heeft. De uit het kristal tredende lichtstralen liggen op een elliptischen cylinder, indien de kristalplaat planparallel is.
Dit verschijnsel, dat inwendige con. refractie genoemd wordt, vindt zijnen grond daarin, dat het raakvlak aan het stralenoppervlak van een optisch tweeassig kristal dit volgens een cirkel raakt, wanneer het loodrecht op eene der optische assen is gelegen. Bij aragoniet is het o.a. zeer duidelijk waarneembaar. Doorloopt daarentegen de lichtstraal het kristal in de richting eener optische as, dan liggen de uittredende golfnormalen (die buiten het kristal met de lichtstralen samenvallen) op een kegeloppervlak, zoodat uit één lichtbundel binnen het kristal een uit lichtstralen gevormde kegelmantel buiten het kristal ontstaat, welk verschijnsel uitwendige conische refractie genoemd wordt.
