Confessio, 1) biecht; — 2) belijdenisgeschrift; — 3) de rustplaats der bloedgetuigen, van hen, die Christus door hun dood beleden hebben (confessores), derhalve ook memoria genoemd. Behalve het graf wordt ook de geheele onderaardsche ruimte, of het onderaardsche of bovenaardsche, boven het graf opgerichte altaar (memoria) aldus genoemd. De geheele kerk heette gewoonlijk (vooral in Africa) memoria, eerst in de Middeneeuwen ook veelal C.; ook het eerst later door overbrenging ontstaande martelaarsgraf en ’t daarbij behoorende altaar kregen dezelfde benaming. Gewoonlijk was het een crypte met altaar onder het hoofdaltaar, of de onderaardsche voorruimte voor ’t graf, of een verdieping onder het hoogaltaar, toegankelijk door trappen (aditus ad Sanctos), zichtbaar en voor aanraking met doeken (brandea) bereikbaar door een transenna of fenestella (S.
Clemente Rome, altaar in ’t Coemiterium S. Alessandro, St. Pieter te Rome, S. Giovanni in fonte te Ravenna). Bij verhoogd crypte-koor was in plaats van de fenestella een janua confessionis (S. Giorgio in Velabro te Rome, S. Giov. Evang. te Ravenna). Voor het graf of de C. brandden gewoonlijk lampen. Beroemd in de C. van den H. Petrus in de St. Pieterskerk te Rome. — 4) iedere verdieping in den altaarsteen, die tot opname van reliquieën bestemd is (sepulchrum).
