Confessie, 1) oude uitdrukking voor de gerechtelijke bekentenis omtrent een gepleegd strafbaar feit. Het Crimineel Wetboek voor de Landmagt, nu verouderd, schrijft voor, dat men een beklaagde niet door beloften, bedreiging, strikvragen of dergelijke middelen tot confessie mag brengen, een bepaling voor het tegenwoordige strafrecht geheel overbodig. Confessie of bekentenis is een der wettige bewijsmiddelen.
— 2) in theolog. zin; zie BELIJDENIS.
