Coëfficiënt van wederkeerige inductie

betekenis & definitie

Coëfficiënt van wederkeerige inductie - Het aantal inductielijnen*, dat door eene stroomketen A omspannen wordt, wanneer A stroomloos is, terwijl in de naburige keten B de eenheid van stroomsterkte loopt, en in de nabijheid geen andere electrische stroomen zijn, wordt de C. van wederkeerige inductie tusschen de ketens A en B genoemd. Zie INDUCTIE.