Clarke (Edward Daniël)

betekenis & definitie

Clarke (Edward Daniël), Engelsch reiziger en schrijver, geb. 1769 te Willington (Essex), studeerde te Cambridge, bereisde tusschen 1790 en 1802 een groot gedeelte van Europa en Klein-Azië, en keerde in 1802 naar Engeland terug; in 1807 hield hij te Cambridge voordrachten over mineralogie en werd er vervolgens hoogleeraar; in 1817 werd hij directeur der universiteitsbibliotheek te Cambridge, welke hij sommige op zijn reizen verzamelde marmerwerken schonk, onder meer het standbeeld van Ceres van Eleusis; verder kwam Engeland door hem in het bezit der sarcophaag met inscriptie in drie talen, die hij ten onrechte voor die van Alexander hield; hij overl. 1822 te Cambridge. Hoofdwerken: The tomb of Alexander, a dissertation on the sarcophagus brought from Alexandria, and now in the British Museum (1805); Travels in various countries of Europe, Asia and Africa (6 din., 1810—23); zijn Grieksche en Oostersche manuscripten, waaronder de beroemde door hem op het eiland Patmos gevonden codex van Plato (Codex Clarkianus), werden door de universiteit van Oxford aangekocht.