Claretie (Jules, eigenlijk Arsène-Arnaud), geb. te Limoges in 1840, overl. te Parijs in 1914, Fr. journalist en romanschrijver. Hij bekleedde een hooge positie in de letterk. wereld van Parijs, was een tijdlang voorzitter van de „Société des gens de letttes”, van 1885 tot zijn dood „Administrateur général de la Comédiefrançaise”, en sedert 1888 lid der Fr. Academie. Met groote vaardigheid, maar zonder oorspronkelijkheid heeft hij sedert zijn 18e jaar onafgebroken de pen gevoerd en behoort tot de vruchtbaarste schrijvers van zijn tijd.
In zijn talrijke romans en tooneelstukken behandelt hij allerlei onderwerpen, waarvan sommige hem door de gebeurtenissen van den dag aan de hand gedaan werden. Ook leverde hij letterk. kritieken en begaf zich menigmaal op historisch gebied. Van zijn werken vermelden wij:
1) romans, Une Drólesse (1862), les Muscadins (1874), Monsieur le Minislre (1881), le Prince Zilah (1884), Brichanteau comédien (1896);
2) tooneelstukken, les Mirabeau (1879), le petit Jacques, le Régiment de Champagne ; 3) geschiedkundige werken, la France envahie (1871), Paris assiégê (1871), Histoire de la Révolution de 1870—1871 (1875); 4) letterkundige geschiedenis en kritiek, les Contemporains oubliés (1864), la Vie moderne au théâtre (1869), Molière (1873), la Vie d Paris (1881-1887 en 1896— 1898). Zijn neef Léo Claretie, geb. te Parijs in 1862, is de schrijver van: Lesage (1894), l’Unir versité moderne (1892) en J. J. Rousseau el ses amis (1896).
