Claque - (Fr.), gevormd van het ww. „claquer,” klappen; een zeker aantal menschen, die betaald worden om in den schouwburg de spelenden toe te juichen door handgeklap. — De Latijnsche geschiedschrijver Suetonius verzekert, dat Nero, die nu en dan in het amphitheater voor het Romeinsche publiek optrad, over een leger van vijf duizend „toejuichers” beschikte. — In Frankrijk is de c. een uitvinding van betrekkelijk jongen datum. De eerste, die op het denkbeeld kwam de stemming van de toeschouwers door betaald applaus te beinvloeden, schijnt de galante salon-dichter Dorat (18e eeuw) geweest te zijn. Hij deelde een aantal plaatsbewijzen uit onder zijn leveranciers, dienstboden, enz., en droeg hun de taak op door hun* bijvalsbetuigingen de koelheid van het publiek te overwinnen en de tooneelspelers aan te moedigen. Langzamerhand kreeg de c. een vasten vorm in de schouwburgzalen.
Zij werd een georganiseerde dienst, aan het hoofd waarvan één persoon, de „chef de c.” staat. Deze krijgt óf een vast salaris óf de beschikking over een aantal plaatsen, die hij kan verkoopen. Zijn personeel „le personnel claquant” bestaat uit: de „intimes,” dat zijn de gewone „klappers”, arme drommels, die gratis toegelaten worden, maar verplicht zijn op een teeken van den chef toe te juichen; de „lavables” („laver” = verkoopen), die hun toegangskaart voor verminderden prijs krijgen, en de „solitaires” (eig. eenzamen), die geen queue behoeven te maken en met de c. naar het parterre gaan. Gewoonlijk is de „chef de c.” tegenwoordig bij de twee laatste repetities van een nieuw stuk. — De moderne tijdgeest is nog verder gegaan op dit gebied. Uitgaande van het psychologische feit, dat lachen en schreien aanstekelijk werken, heeft men in sommige schouwburgen betaalde pretmakers „rigolards” en weenende vrouwen „pleureuses” aangesteld. — Herhaaldelijk is er aangedrongen op afschaffing der c., meestal te vergeefs. Het rumoerige zuidelijke publiek, zoo werd beweerd van de zijde der schouwburgdirecties, en der tooneelspelers, heeft leiding noodig bij het uiten van zijn geestdrift.
