Centum-talen

betekenis & definitie

Centum-talen - in de Indogermaansche taalwetenschap gebruikelijke benaming voor die talen, die de oorspronkelijke palatale explosieve consonanten niet tot sisklanken hebben veranderd, terwijl de talen, waarin dit wel het geval is, satem-talen genoemd worden. Tot de eerste behooren de Grieksche, Italische (Lat.), Keltische en Germaansche talen (misschien ook de in den laatsten tijd ontdekte z.g. Tokharische dialecten uit Midden-Azië), tot de laatste de Arische (Sanskrit, Avestisch), Armeensche, Albaneesche en Baltisch-Slavische talen. De namen zijn ontleend aan twee van de verschillende vormen, waarin het woord voor „honderd” voorkomt: Lat. centum (c = k) en Avestisch satem, beide van den Indogerm. grondvorm kmiom.