Carborundum - of silicium-carbide (C.Si), een materiaal, dat uitgevonden werd in het jaar 1891 door den Amerikaan Acheson; hij verkreeg het bij zijn pogen om kunstmatige diamanten te verkrijgen. Wat hardheid (9,6) betreft, staat het tusschen korund en diamant ; het is daarom zoowel wetenschappelijk, om het belangrijke verschil in hardheid tusschen de twee genoemde steensoorten te verminderen, als technisch, door zijn uitmuntende eigenschappen voor het gebruik van slijpdoeleinden, van groote beteekenis geworden, ’t Heeft zijn naam verkregen, omdat het, zooals reeds gezegd is, tengevolge zijner hardheid tusschen carbon en korund wordt gerangschikt. Het specifiek gewicht is 3,12, dus omstreeks éénvierde deel minder dan dat van amaril. De bereiding geschiedt in electrische ovens bij eene hitte van omstreeks 3000°C, door samensmelten in hoofdzaak van zand en coke met geschikte vloeimiddelen, waarna ’t product chemisch wordt gewasschen. ’t Beste bewijs voor zijn groote hardheid en geschiktheid om aan te grijpen is, dat het bij het slijpen en polijsten van graniet en andere gesteente alle andere slijpmiddelen overtreft en die reeds in menig geval verdrongen heeft.
Ook gebruikt men C., met bindmiddelen in een vorm geperst en gebrand, als massa voor vijlen, slijpsteenen enz. In de staalgieterij vervangt het ferrosilicium. De voornaamste fabriek is aan de Niagara gelegen.
