Capo d’lstrias - (Giovanni Antonio), president van Griekenland, 1827 —1831, geboren 1776 te Corfu uit een oud Corfotisch geslacht, dat in de 14e eeuw uit Italië was overgekomen; studeerde medicijnen te Padua; werd daarna staatssecretaris van de Ionische republiek, die, schoon onder Turksche suzereiniteit, in 1800 was tot stand gekomen; in dezen tijd kwam hij in aanraking met de toekomstige Grieksche vrijheidshelden en werd het ruime Helleensche patriottisme in hem gewekt. Naar zijn inzien kon de herleving van Griekenland slechts plaats grijpen onder Russische bescherming; en hoezeer ook teleurgesteld door den vrede van Tilsit, die de Ionische eilanden in handen van Napoleon gaf, toch bleef hij in Rusland den natuurlijken bondgenoot van Hellas zien. In 1809 trad hij in dienst van den Czaar; aanvankelijk als attaché bij Buitenlandsche Zaken, daarna bij het Russisch gezantschap te Weenen. De vrijheidsoorlogen met hun grooten diplomatischen nasleep brachten Capo d’ Istrias meer op den voorgrond: hij werd naar Zwitserland gezonden, waar hij in spijt van zijn instructies, die voorschreven de neutraliteit van Zwitserland te bewaren, voor de legers der verbondenen een doortocht eischte; was tegenwoordig bij den eersten vrede van Parijs; speelde bij het Weener Congres* op het tweede plan.
Na Waterloo verzette hij zich met alle kracht tegen een verbrokkeling van Frankrijk en inspireerde aan Lodewijk XVIII den brief, waarin deze verklaarde slechts over een ongehavend Frankrijk het bewind te willen aanvaarden. Steeds stijgend in de gunst zijns meesters, vergezelde d’lstrias Czaar Alexander in 1818 naar het Congres te Aken, in 1820 naar dat te Troppau-Laibach*. In Laibach ontving Alexander het bericht van den „raid” van Ypsilanti* in Moldavië; aan Capo d’ Istrias werd het schrijven van den brief opgedragen, waarin de Czaar over de handelingen van den onbesuisden hoofdman zijn afkeuring uitsprak. C. d’ I., teleurgesteld in zijn patriottisme, trok zich in het private leven terug. 11 April 1827 koos de na veel strijd te Troezene bijeengekomen Grieksche Nationale Vergadering den te Genua levenden C. d’ I. tot president der Republiek; de verkiezing werd algemeen beschouwd als een triumf der Russische partij, De nieuwe president haastte zich weinig met zijn ondankbare taak in het door partijtwist verscheurde land te aanvaarden; in Juli toog hij naar keizer Nicolaas; de slag bij Navarino (27 Oct. 1827) zette den tragen reiziger aan tot iets meerderen spoed, zoodat hij in het begin van 1828 (19 Januari) te Nauplia aan land kwam.
Het Londensch protocol van 22 Maart 1829 regelde de grenzen en den regeeringsvorm van den Griekschen staat. Griekenland zou een constitutioneele monarchie worden onder een Christen-vorst, niet verwant aan een der regeerende huizen van Frankrijk, Engeland en Rusland; de Noordgrens van het rijk zou worden gevormd door de lijn Arta-Volo. Zich neerleggend bij de eerste bepaling, verzette C. d’ I. zich heftig tegen het tweede besluit, vooral nadat het — ten gerieve van Engeland, sedert 1815 bezitter der Ionische eilanden — nog in dier voege gewijzigd was, dat naar het Noord-Westen niet de golf van Arta,maar de Aspro-Potamo de grensvormen zou. Leopold van Saksen-Coburg*, den lateren koning van België, den door Engeland aangewezen candidaat, kwam hij met schijnbare welwillendheid tegemoet, maar zijn onderhandsche inlichtingen over het barbarisme zijner landgenooten en over de alom heerschende anarchie werkten zoo terugstootend, dat Leopold bedankte voor de aangeboden kroon. C. d.’I. kon alzoo zijn dictatoriaal bewind, dat hij voerde met volkomen negatie der grondwet, voortzetten; lange jaren waren hem echter niet gegund, want de ontevredenheid over zijn Moscovitisch regime en over de begunstiging zijner broeders, die hij tot de hoogste posten riep, verhief zich tot revolutie, door hem dan weder bestreden met streng geweld; den 9en October 1831 werd hij in de kerk van Nauplia door de gebroeders Mavromichalis vermoord. Zie Le Comte de Gobineau, Deux Etudes sur la Grèce Moderne (Paris 1905), dat alle donker op de figuur van den president vallen laat.
