Campanile

betekenis & definitie

Campanile - (Ital., afgeleid van „Campana”, d.i. klok), de klokkentoren, die in Italië, meestal los van het kerkgebouw, gewoonlijk naast den Westelijken gevel werd opgericht, een gebruik, dat reeds uit den vroeg-christelijken tijd dateert (een voorbeeld o. a. S. Apollinare in Classe te Ravenna), naar dat ook later, de Italiaansche bouwwijze van die van het Noorden — waar men de torens aan den kern der kerk pleegt te verbinden — onderscheidt. Men denke aan den bekenden scheeven toren van Pisa (1174—1360), aan den fraaien, met marmer bekleeden toren, dien Giotto voor den dom te Florence ontwierp (1387 voltooid). Van de latere 15e eeuw af aan trachtte men echter ook in Italië de torens in te bouwen, evenals in het Noorden. In Rusland is de vrije „campanile” (kolokolnik) blijven bestaan.