Camillus van Lellis

betekenis & definitie

Camillus van Lellis - Heil., ordestichter, geboren 1550 te Bocchiani in de Abruzzen uit oud-adellijke, verarmde familie, overleden 1614 te Rome. Na een buitensporig soldatenleven in 3-jarigen dienst van Venetië tegen de Turken bekeerde hij zich in 1575; probeerde zijn intrede te doen bij de Capucijnen te Trivento, moest echter wegens een zwaar lijden aan zijn voet weder ontslagen worden, begaf zich dan naar Rome, waar hij in ’t St. Jacobus-hospitaal het ambt van hospitaalmeester kreeg. Zijn praktische ondervindingen waren hem aanleiding een vereeniging van vrome, offervaardige leeken te vormen, die zich geheel wijdden aan den lichamelijken en den geestelijken dienst der zieken en stervenden; zij werden later Camillianen, vaders van den goeden dood, genoemd en kregen, nadat C. in Juni 1584 tot priester gewijd was, in 1586 van Sixtus V en in 1591 van Gregorius XIV de pauselijke goedkeuring. C. werd tot eersten generaal der nieuwe Congregatie benoemd, die haar hoofdzetel heeft in Sta Maddalena te Rome en spoedig talrijke nederzettingen in Italië vestigde. In 1607 trad C. af als generaal en bracht den overigen tijd van zijn leven als toonbeeld van ootmoed, vroomheid en naastenliefde in verschillende huizen en hospitalen van zijn orde door. 7 April 1742 werd hij zalig-, 29 Juni 1746 heilig verklaard. Leo XIII stelde hem (1886) aan tot bijzonderen patroon van hospitalen en zieken en voegde zijn naam in de litanie der stervenden. Feestdag 18 Juli. Nog bij ’t leven van C. werd de orde, die de door eigen constituties gewijzigde Augustijnenregels volgt en uit priesters en leekenbroeders bestaat, door Paulus V in 5 Ital. provincies ingedeeld en kreeg de privileges van de bedelorden. Later verspreidde de orde zich ook in Spanje, Portugal, Z.-Amerika, Hongarije, Frankrijk; in Holland 2 kloosters (te Vaals en Roermond). In tijden van pest en choleraepidemieën en op de slagvelden onderscheidden zich vele medeleden door heldhaftigheid in zelfopoffering en naastenliefde. Thans is de orde overal sterk verminderd. De vrouwelijke tak, die in 1764 te Lima in Peru ontstond, had slechts plaatselijke en tijdelijke beteekenis.