Calciumcarbide - of calciumcarbuur, een verbinding van calcium en koolstof van de samenstelling C2 Ca, die in den laatsten tijd in de techniek groote toepassing heeft gevonden. Het wordt verkregen, als men gebrande kalk met koolpoeder in een electrischen oven verhit, volgens de vergelijking CaO + 3C = C2Ca+CO, en vormt dan een steenachtige, kristallijne, grijs, bruin of roodachtig gekleurde massa (S.G. 2.2), die in vochtige lucht met een wit poeder van calciumhydroxyde (gebluschte kalk) wordt overdekt en langzamerhand geheel daarin overgaat, onder ontwikkeling van acetyleen*. Met water saamgebracht geeft het onder sterke warmteontwikkeling dezelfde producten. Zie ACETYLEEN en ACETYLEENVERLICHTING.
Het handelscarbide bevat gewoonlijk 10—14% onzuiverheden, die gedeeltelijk uit de onverbonden uitgangsproducten, gedeeltelijk uit zwavel-, phosphor-, silicium-, en stikstofverbindingen bestaan. Petroleum, benzol en zwavelkoolstof werken op C. niet in. Door verhitting met stikstof ontstaat uit C. kalkstikstof* en stikstofkalk*.
