Burckhardt (Jakob) - kultuurhistoricus, geb. 1818 te Bazel; 1845—1893 hoogleeraar in de Geschiedenis en de Kunstgeschiedenis aan de universiteit aldaar; gest. 1897 te Bazel. Van hem verschenen: 1853, Die Zeit Constantins des Groszen; 1860, Die Kultur der Renaissance in Italien, en na zijn dood, voornamelijk getrokken uit zijn dictaten, Griechische Kulturgeschichte, en Weltgeschichtliche Betrachtungen. Op het terrein der Kunstgeschiedenis schreef hij: 1868, Geschichte der Renaissance in Italien (in de door B. en Lübke uitgegeven Gesch. der neueren Baukunst).
Zijn hoofdwerk, Kult. der Ren. in It., dat nog telkens herdrukt wordt, heeft voor lange jaren de visie der Italiaansche Renaissance als het tijdvak van de ontdekking van de wereld en van den mensch, en van de bewustwording der persoonlijkheid, bepaald; B.’s philosophische grondgedachte was de Hegeliaansche, van den zich tot bewustzijn zijner vrijheid ontwikkelenden geest; deze ontwikkeling toont zich het duidelijkst, naar B. meende, in de Ital. Renaissance. Latere onderzoeking bracht de grondfout zijner compositie aan den dag; ook in Italië laat de grens tusschen Middeleeuwen en Nieuwen Tijd zich niet zoo scherp trekken, als hij wel meende.
