Buik (natuurkunde)

betekenis & definitie

Buik (natuurkunde) - Bij staande trillingen* worden die plaatsen van het trillende systeem, waar de amplitudo* der beweging zoo groot mogelijk is, met den naam b. bestempeld. Bij eene snaar* b.v., die zich in staande trilling bevindt, zijn de b. die punten, die de sterkste beweging hebben, terwijl bij staande electr. golven de b. der electrische kracht* daar gelegen zijn, waar deze kracht de grootste waarden bereikt. Is het trillende systeem lineair (b.v. eene snaar), dan zijn de b. enkele punten. Bij een tweedimensionaal systeem (b.v. eene trillende plaat) vormen de b. te zamen stelsels van lijnen, bij een driedimensionaal systeem stelsels van oppervlakken.