Breektuig

betekenis & definitie

Breektuig - (waterb.), ook breekmachine, toestel, dat dient om min of meer groote stukken van een gegeven materiaal door breuk te beproeven. Bij de druk-, trek- en buigingmachines wordt de kracht, welke het voorwerp moet breken, gewoonlijk door eene hydraul. pers voortgebracht. Bij schokmachines brengt een vallende hamer meestal den schok teweeg. Soms ook wordt deze gegeven door een ronddraaiende schijf met op den rand een vooruitspringenden tand, welke plotseling tegen het te breken voorwerp wordt geschoven (Charpymachine).