Béranger (pierre jean de) - geb. 19 Aug. 1780 te parijs, overl.
aldaar 16 Juli 1857; hij was de zoon van een arm handwerksman, werd eerst kellner, later letterzetter; op zijn 18e jaar begon hij zijn dichterloopbaan, niet zonder aanvanke lijk vele teleurstellingen te ondervinden; hij kreeg in 1809 een betrekking als schrijver bij het ministerie van onderwijs; wegens zijn scherpe kritiek en zijn satires op de restauratie meermalen zwaar beboet en gevangen gezet, vervolgd en van alle ambten uitge sloten, leefde hij zeer bescheiden van de opbrengst zijner dichtwerken, die doorgaans kort na de uitgave verboden en in beslag genomen werden. Zijn eerste Chansons verschenen in 1816. Onder Louis-Philippe, wees hij alle aanbiedingen van betrekkingen van de hand; in 1848 werd hij tot volksvertegenw. gekozen, doch legde weldra zijn mandaat neer; onder het keizerrijk trok hij zich geheel uit het openb. leven terug. 15 Juli 1886 werd te Parijs op het Templeplein een gedenk teeken voor hem onthuld. Van zijn dichttrant zegt hij zelf: „Mes chansons, c’est moi” en: „Le peuple, c’est ma muse”. Zijn eerste gedichten, zijn meest losse, vroolijke, soms in het vulgaire vervallende stukjes, waarin wat men noemt „l’esprit bourgeois” tot uiting komt; die van zijn rijperen leeftijd bijna alle politieke en patriotische, die van zijn ouderdom philosoph. en sociale zangen en lie deren. — Zie: A. Boulle, Béranger, sa vie, son oeuvre, Paris, 1908; Sainti -Beuve, Lundis III. Nouveaux Lundis t.I; V. Polack, Béranger in Deutschland, 1908.
