Brakel (Wilhelmus à), - Nederl. godgel., geb. 1635 te Leeuwarden, studeerde te Franeker en na zijn proponentsexamen in 1659 nog eenigen tijd te Utrecht onder Voetius. Hij werd predikant te Exmorra in 1662, Stavoren 1665, Harlingen 1670, Leeuwarden 1673, Rotterdam 1683, waar hij 30 October 1711 overleed. — Te Leeuwarden is hij in strijd geweest over het houden van conventikels, waarvan hij altijd een voorstander gebleven is, en voerde hij een strijd met den bekenden D. F. v. Giffen over den profetischen zin van Ps. 8. Ook kwam hij op voor de rechten der kerk tegenover de politieke overheid (1682), omdat hij de afzetting van Jac. Koelman te Sluis afkeurde, waarom de Staten van Friesland Br. voor vier weken schorsten. Naar aanleiding daarvan verscheen een Waarachtig verhaal van de rekenschap, gegeven van D. Wilh. à Brakel, wegens sijn verdediging van ‘t recht der kerke (Utr. 1682).
Ook te Rotterdam heeft hij gestreden voor de onafhankelijkheid der kerk van den Staat, gelijk blijkt uit zijn preek over Ps. 2 : 6 (uitg. Rott. 1688) en waarom hem eerst het stadstractement werd ontzegd, hetgeen hij later (1690) terugkreeg. Hij was een bekwaam, scherpzinnig en vroom man, iemand van practischen zin en ernstige levensopvatting, die door zijn geschriften tot op dezen tijd toe grooten invloed geoefend heeft, vooral door zijn Redelijke godsdienst (2 dln. Rott. 1700), dat zeer vele malen herdrukt werd, Hij schreef verder o.a.: De waare Christen of opregte geloovige hebbende deel aan God in Christus, Amst. 1712 (tien preeken bevattende); De schreupuleuse omtrent de Communie des H. Avondmaals (Rott. 1690). Tegen de Labadisten, voor welke hij, toen hij te Stavoren stond, nog al sympathie voelde, schreef hij: Trouwhertige waerschouwinge, enz. (Leeuw. 1683); Leere en leiding der Labadisten, ontdekt en wederlegt in een antwoordt op Yvons examen over onze trouwhartige waarschouwinge (Rott. 1685). — B. was gehuwd met Sara Nevius, over wie verscheen: Ken aandachtig leerling van den Heere Jezus, door hem zelf geleert, zonder hulp van menschen (6e dr. Amst. 1765). — Zie over hem zelven: F. J. Los, „Wilhelmus à Brakel” (Leiden 1892).
