Bourgault-Ducoudray (Louis Albert), geb. 2 Febr. 1840 te Nantes, overl. 4 Juli 1910 te Parijs. Zijn vader was reeder, en beoefende in zijne vrije uren de violoncel, speelde bovendien te zijnen huize geregeld strijkkwartetten. Dit bracht den jongen B.-D. vroeg in aanraking met de muziek. Op verlangen van zijnen vader moest hij in de rechten studeeren; de muziek echter behield zijne grootste genegenheid en reeds op 18-jar. leeftijd had hij zijne eerste opera gecomponeerd.
Hij wijdde zich daarna geheel aan de muziek en behaalde in 1863 den „Prix de Rome”; zijne studiegenooten te Rome waren Guiraud, Paladilhe, Dubois en Massenet. Teruggekeerd te Parijs, stichtte B.-D. eene koorvereeniging; voor haarschreef hij gedurende den oorlog van ’70 eene reeks van vaderlandslievende zangen. Hij nam ook een werkzaam aandeel in de krijgsverrichtingen en werd gewond. Om zijne, tengevolge van die verwonding geschokte, gezondheid te herstellen, ging hij 1874 naar het Oosten, bezocht ook Griekenland en bestudeerde er de nationale zangwijzen. Daar schreef hij ook zijne Etudes sur la musique ecclésiastique grecque. Teruggekeerd te Parijs, werd B.-D. aangesteld als leeraar in de muziekgeschiedenis a. h. Conservatoire. Zijne composities zijn zeer talrijk, maar hier te lande weinig bekend. Vermelding verdient nog, dat in 1899 de Joseph van Méhul werd opgevoerd met recitatieven van B.-D., en dat hij voor de publicatie „Musiciens célèbres” eene levensbeschrijving van Schubert geschreven heeft.
