Bloed (opsporen van) is een onderzoekingsmethode, die de arts dikwijls noodig heeft, teneinde vast te stellen of in urine, ontlasting, maaginhoud of braaksel bloed voorkomt. Het onderzoek geschiedt met den microscoop, waarbij men kan nagaan of er roode bloedlichaampjes aantoonbaar zijn. Deze kunnen echter veranderd zijn en onherkenbaar zijn geworden; dan stelt men zich tevreden met het opsporen van de bloedkleurstof. Gewoonlijk wordt er van het te onderzoeken materiaal door scheikundige bewerking een extract bereid.
Dit extract wordt langs scheikundigen weg of met behulp van een spectroscoop en dan al of niet na toevoeging van bepaalde reagentia op bloedkleurstof onderzocht. Bij het gerechtelijk onderzoek speelt het opsporen van bloed een groote rol. Aan de deskundigen wordt meestal de vraag gesteld, of op voorwerpen (kleedingstukken, mes enz.) bloed voorkomt, en zoo ja, wat de herkomst van dit bloed is. Eerst zal de deskundige, ongeveer op dezelfde wijze als bij het geneeskundig onderzoek, de aanwezigheid van bloedlich. of van bloedkleurstof trachten vast te stellen. Vervolgens zal hij in den regel nog moeten nagaan, of het bloed afkomstig is van mensch of dier. Dit onderzoek was vroeger zeer moeilijk, dikwijls onmogelijk, doch thans is het met behulp van de moderne immuniteitsreacties (zie IMMUNITEIT) dikwijls mogelijk om de herkomst vast te stellen. Deze reacties berusten hierop, dat men reagentia kan bereiden, die met een oplossing van menschelijk eiwit een troebeling geven.
Nu kan men ook andere reagentia bereiden, die b.v. met een oplossing van paardeneiwit een troebeling geven, enz. Aangezien het bloed eiwit bevat en iedere diersoort zijn eigen specifiek eiwit bezit, kan op deze wijze de aard van het eiwit aangetoond worden. Intusschen moet men voorzichtig zijn met de gevolgtrekking, waartoe het positief uitvallen van deze reacties aanleiding zou kunnen geven. In de eerste plaats zijn het eiwit- en geen bloedreacties, zoodat men aan de reactie alleen dan wat heeft, wanneer tevens langs anderen weg de aanwezigheid van bloed, of althans van bloedkleurstof, is aangetoond. Verder zijn de reacties niet streng specifiek. Zoo reageert b.v. het reagens, dat men gebruikt om runderbloed aan te toonen, ook met schapenbloed en geitenbloed; het reagens, dat menschelijk eiwit aan kan toonen, geeft ook een reactie met eiwit, afkomstig van hoogere apensoorten.
