Berliner (emil)

betekenis & definitie

Berliner (emil) - Duitsch fabrikant, die in 1877 patenten kreeg op een transmitter (microfoon*) en bovendien verdienstelijk werk leverde voor de verbetering der telefonen, doch zich eerst in 1887 een naam maakte door de uitvinding der gram mofoon*, die zich o. a. daarin van de Edison’sche phonograaf* onderscheidt, dat in plaats van den wascylinder een vrij harde en weerstandbiedende horizontale schijf gebezigd wordt, waarin de geluids golven in een spiraallijn, ingegroefd zijn. Van de origineele opname wordt langs galvanoplastischen weg een matrijs gemaakt, waarmede weer nieuwe platen vervaardigd kunnen worden.