Bekleien

betekenis & definitie

Bekleien - s eene grondverbetering, waarbij het te verbeteren perceel overaard wordt met een daar voor geschikt materiaal. In aanmerking komen terp aarde*of wierdegrond*, zeeslib*of ook klei uit den ondergrond, welke in gehalte aan plantenvoedende bestanddeelen rijker is dan de bovengrond. — Voor al toegepast op zand- en veengronden, in ’t bijzonder op grasland. Verbetert deze gronden zoowel schei als natuurkundig en heeft bovendien eenen gun stigen invloed op de bacteriënflora.