Becket (thomas à)

betekenis & definitie

Becket (thomas à), - aartsbisschop van Canterbury, werd ± 1115 te Londen geboren. Als aartsdiaken te Canterbury kwam B. in de gunst bij Koning Hendrik II, die hem 1155 tot kanselier benoemde, in welk ambt hij de monarchale politiek van den Koning tegenover de aanspraken der kerk ondersteunde, zoodat hij in 1162 tot aartsbisschop van Canterbury benoemd werd. Maar nu veranderde B. van gedragslijn; als aartsbisschop werd hij een heftig voorvechter der hierarchische plannen van Paus Alexander III en wilde hij de geestelijkheid aan de wereldlijke rechtspraak onttrekken. Hierop riep Hendrik II 30 Jan. 1164 eene bijeenkomst van alle geestelijke en wereldlijke grooten uit zijn rijk te Clarendon samen, waar in de „Clarendonsche artikelen” de macht van den staat boven de kerk werd vastgesteld. B. werd gedwongen, zijne goedkeuring hieraan te hechten, maar herriep deze spoedig, waarop hij voor het koninklijk gerechtshof gedaagd werd, doch naar Frankrijk vluchtte. Van hieruit zette hij den strijd voort, doch keerde na eene schijnbare verzoening in 1170 naar Engeland terug. Eenige weken later werd hij, toen de Koning na het wederom uitbreken van den strijd in drift gezegd had, dat hij dengene, die hem van B. verloste, eeuwig dankbaar zou zijn, door vier edellieden bij het altaar van de kathedraal te Canterbury 29 Dec. 1170 vermoord. Geestelijkheid en volk gaven hiervan de schuld aan den Koning, die zich aan een onderzoek van pauselijke legaten moest onderwerpen en gedwongen was de geestelijkheid bijna geheel van onderwerping aan de wereldlijke rechtspraak te ontheffen; 1174 moest de Koning als boeteling een tocht ondernemen naar het graf van B. te Canterbury, die in 1172 als martelaar door de kerk heilig was verklaard en spoedig daarna als de voornaamste schutsheilige van Engeland vereerd werd. Hendrik III liet 1238 het gebeente van B. als van een hoogverrader verbranden.