Beaufort-schaal. - Indien men oude reisbeschrijvingen leest, wordt de kracht van den wind aangegeven door hem te benoemen naar de zeilen, die in het tuig het hoogste gevoerd werden. Zoo kan men zich denken, dat de schaal ontstaan is, die de windkracht aanduidt met de namen: labberkoelte, flauwe koelte, flauwe bramzeilskoelte, bramzeilskoelte, om dan van dichtgereefde marszeilskoelte met stormvlagen tot storm, zwaren storm en orkaan te komen. In het begin der 19e eeuw schijnt men die methode niet meer voldoende te hebben gevonden; een Engelsch zeeofficier, later admiraal Beaufort, ontwierp in 1805 een schaal, die nog steeds in gebruik is, ofschoon de uiterlijke kenteekenen, die als leiddraad bij de schatting gediend hebben, niet meer bestaan. Aanvankelijk heeft men te land zich ook met windschattingen tevreden moeten stellen; later toen instrumenten om windsnelheid of winddruk te meten hun intrede deden, zijn natuurlijk ook pogingen gedaan, om voor de graden of nummers van de Beaufort-schaal aequivalenten in meters per seconde of kilogrammen druk op een zekere vlaktemaat te geven. Een soort zondvloed van stellen aequivalenten is ontstaan en het kan niet ontkend worden, dat dit groote begripsverwarring met zich bracht. Van bevoegde zijde wordt de laatste jaren met succes getracht, hierin verbetering te brengen. De moeilijke windschatting op het zich bewegende schip geschiedt met groote mate van nauwkeurigheid.
Inloggen
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
