Beauchamp[s] (joseph)

betekenis & definitie

Beauchamp[s] (joseph), - 1752-1801, Fransch astronoom, oorspronkelijk bestemd voor den geestelijken stand, trad in 1767 in de orde van de Bernardins. Zijn lust voor de astronomie deed hem de lessen volgen van Lalande, van wien hij de vriend en beste leerling werd. Sedert 1774 bestemde zijn oom Miroudot, bisschop van Babylon, hem, zijn grootvicaris te worden. B. vertrok in 1781 om zijne functiën in het Oosten te aanvaarden en tevens aldaar astronomische waarnemingen te verrichten. Hij ging eerst naar Aleppo en vandaar naar Bagdad. In 1784 ging hij naar Basra en in 1786 naar Perzië. De revolutie deed hem in 1790 naar Frankrijk terugkeeren. Gedurende de jaren, welke hij in het Oosten doorbracht, maakte hij door zijne waarnemingen zich voor de astronomie zeer verdienstelijk, teekende eene kaart van den loop van den Tigris en den Eufraat, van Babylonië, bepaalde de ligging van de Kaspische Zee en verzamelde vele afbeeldingen van monumenten, inscripties en medailles van het oude Babylon. Uit dezen tijd dagteekenen zijne volgende werken: Voyage d'Alep à Bagdad (Journal des Savants 1785), Observations faites à Bagdad et notices sur les Turcs et les Arabes (in id. 1785), Voyage de Bagdad à Bassora, le long de l'Euphrate (in id. 1785), Mémoire sur les antiquités babyloniennes qui se trouvent aux environs de Bagdad (in id. 1785), Relation d'un voyage en Perse (in id. 1790). In 1795 werd hij door de regeering van de Fr. Republiek benoemd tot consul te Maskate. Hij vertrok in 1796, kwam 1797 te Constantinopel en begaf zich vandaar naar de oevers van de Zwarte Zee, teneinde er topographische waarnemingen te doen en de kaart van die zee van fouten te zuiveren. In 1798 riep Bonaparte hem uit Maskate naar Egypte, waar hij met de andere geleerden der Egyptische expeditie samenwerkte. In de Mémoires de l’Institut de Caire vindt men de resultaten van zijne werkzaamheden. In 1799 belastte Napoleon hem met eene geheime zending naar Constantinopel, maar nauwelijks buiten de haven van Alexandrië werd hij door de Engelschen gevangen genomen en als een spion aan den sultan uitgeleverd, die hem liet gevangen zetten. Eerst in 1801 werd zijne invrijheidstelling verkregen. Bonaparte, thans eerste consul, benoemde hem tot commissaris te Lissabon, maar hij stierf, toen hij te Nizza aankwam.