Baronius

betekenis & definitie

Baronius (Cesar), R. K. kerkhistoricus, geb. 30 Oct. 1538 te Sora in het Napolitaansche; hij kwam in 1577 naar Rome en sloot zich aan bij de Oratorianen, werd biechtvader van den Paus, in 1596 kardinaal, later bibliothec. van het Vatikaan, lid der Congregatio ecclesiasticorum rituum en der Typographia Vaticana; hij overl. 30 Juni 1607. Zijn hoofdwerken zijn: Annales ecclesiastici a Christo nato ad annum 1198 (12 dln., Rome 1588-93), waarin hij tegen de vervalschingen van de Maagdeburger Eeuwbeschrijvers aantoonde, dat de Kath. Kerk nooit van de leer en inrichting der eerste eeuwen is afgeweken; Martyrologium Romanum (1586); De Monarchia Sicula, een werk, dat door Philips III van Spanje in zijn gebied verboden werd.