Barditus

betekenis & definitie

Barditus, krijgsgezang bij de Germanen. De Rom. schrijver Tacitus (omstreeks 100 n. Chr.) deelt in zijn Germania (III, 3) mede, dat de Germanen liederen kenden, die zij voor het begin van den strijd zongen en die b. heetten. „De ruwheid van den klank en het afgebrokene van het geraas werden veroorzaakt, doordat zij het schild voor den mond hielden, opdat het geluid door het weerklinken voller en dieper aanzwol”. Ook in de Oudnoorsche letterkunde wordt van een dergelijk „schildgezang” melding gemaakt. Van den inhoud dier liederen is ons evenmin iets bekend, als de letterlijke beteekenis van het woord duidelijk is. Zelfs de juiste vorm staat niet vast, daar de Rom. schrijver Ammianus Marcellinus (omstreeks 400 n. Chr.) barritus heeft. Dit kan echter een jongere vervorming zijn.