Bannissement

betekenis & definitie

Bannissement (milit. verbanning), is als bijkomende straf op milit. misdrijven bij de wet van 14 Nov. 1879, Stbl. 191, afgeschaft. Het was echter niet een eigenaardig milit. straf, maar was in de Code Pénal art. 8 bedreigd als een onteerende straf en bestond in de overbrenging buiten het grondgebied. Keerde men terug, dan werd men alleen daarom gedeporteerd, d.w.z. overgebracht naar een bepaalde plaats buiten het Rijk in Europa. Zooals Prof. Pols, Crimin. Wetb. 2e uitg. blz. 154, mededeelt, was de verbanning toen reeds (1876) feitelijk in onbruik geraakt. In het Crimin. wetb. voor het Krijgsvolk te Water kwam b. als straf niet voor. In dat van het Krijgsvolk te Lande slechts in art. 199 (ontvreemding van magazijngoederen). B. had dus alleen praktische beteekenis voor commune strafbare feiten onder de C.P., met wie zij verdwenen is.