Areopagus - de oudste en vermaardste rechtbank van Athene, tevens vormende een Raad met staatsrechtelijke bevoegdheid; zij droeg haar naam naar de plaats, waar zij zitting hield, n.l. op den tegenover de acropolis gelegen „heuvel van Ares” (Mars), Gr. Areios pagos. Haar oorsprong verliest zich in den mythischen tijd; hier toch zou Ares door de goden gevonnisd zijn om den moord op Halirrhotius, den zoon van Poseidon, gepleegd; ook had hier het rechtsgeding plaats tegen Orestes, die zijne moeder had vermoord, bij welke gelegenheid Athene zelf, volgens Aeschylus. deze rechtbank voor eeuwig instelde; volgens andere berichten weer was de A. een instelling van Solon. Sedert 683 werd de Raad geregeld voltallig gemaakt door de aftredende hoogste ambtenaren van Athene, dus door de vertegenwoordigers der traditie in den staat, daar de leden voor het leven werden benoemd.
Oorspronkelijk had hij gewichtige politieke bevoegdheden, het toezicht op het bestuur der ambtenaren, het benoemen der lagere ambtenaren, het opzicht over de heiligdommen en de financiën van den staat en was voorts hof van appèl. Sedert Solon was het tevens politiek gerechtshof. De meeste dier bevoegdheden gingen allengs over op den Raad der 500, hetgeen wettelijk werd vastgesteld in de staatkundige hervorming van Ephialtes (462). Sedert Ephialtes is de Areopagus bijna uitsluitend nog bloedraad gebleven. Voor den A. moest ook de apostel Paulus verschijnen, om zijne controverse met de Joden en om eene verklaring van zijne godsdienstige begrippen te geven. Bij die gelegenheid hield hij zijne meesterlijke rede naar aanleiding van het beeld „den onbekenden God” gewijd. (Handelingen XVII, 19, 22 vlgg.) Op den Areopagus vindt men nog heden ten dage belangwekkende ruïnen, o.a. een trap met 16 treden, een bank, halvemaanvormig opgestelde zitplaatsen, enz. Dörpfeld heeft dezen heuvel gedurende de jaren 1896 en 1896 nauwkeurig onderzocht.
