Aratus, zoon van Clinius, geb. 271 v. C. te Argos, bevrijdde in 251 als aanvoerder der verbannen Sicysniërs deze stad van den tiran Nicocles en haalde de stad over toe te treden tot het Achaeisch verbond. Koning Antigonus Gonatus van Macedonië, door deze toetreding zijn positie tegen genoemd verbond verzwakt achtende, zocht Aratus tegen te werken door hem te berooven van zijn bondgenoot Ptolemaeus II Philadelphus, die hem met groote sommen gelds had bijgestaan. In 246 v. C. werd A. strateeg van het Achaeisch verbond en in 243 bevrijdde hij Corinthe. Zijn doel was, den Peloponnesus nog verder te bevrijden van de Macedoniërs en na zijn verbond met Ptolemaeus Ill was hij de eerste persoon in Griekenland.
Toen hij na Megalopolis nog meer steden in Arcadië trachtte te veroveren, geraakte hij in oorlog met Sparta onder Cleomenes, die hem vele nederlagen toebracht, zoodat in 225 A. als strateeg aftrad. Het gelukte hem echter tegen den prijs van Corinthe hulp bij Antigonus Doson tegen Sparta te vinden: in 224 wederom strateeg sloot hij in 223 het verbond met Antigonus, die Corinthe en Argos bezette. A. behield ook na den dood van Antigonus de leiding in den Achaeischen bond, stichtte mede den bondgenootenoorlog tegen de Aetoliërs 220—217 aan, riep na een nederlaag Philippus te hulp, maar verloor na den vrede van Naupactus (217) zijn invloed op Philippus en stierf 213, naar het heette, door Philippus vergiftigd. Op zijn historisch werk in 30 boeken berust zijne levensbeschrijving bij Plutarchus.
