Antigua - 1) (West-Gotische), naam van een zeer oud West-Gotisch fragmentarisch bewaard gebleven wetboek, in 1839 ontdekt en in 1847 door Bluhme te Halle uitgegeven. De A. schijnt uit den tijd van Koning Reccared I (568-601) te stammen. Vele plaatsen uit dit wetboek komen in de Lex Wisigothorum, een later West-Gotisch wetboek uit de 7 de eeuw, voor en zijn daar van het opschrift A. voorzien.
2) (Fransch romain, Eng. roman, Duitsch Antiqua), in de boekdrukkunst de algemeene benaming voor den Latijnschen lettervorm. Het is het renaissance-schrift, zooals dat door de Florentijnsche humanisten in ’t begin der 15de eeuw werd nagevolgd uit de handschriften der 11e en 12e eeuw, welke in het fraaie en regelmatige Karolingische schrift waren geschreven. Het werd in Italië „lettera antica nuova” of kortweg „antica” genoemd. In ’t laatst der 15de eeuw werd het door de Italiaansche boekdrukkers, vooral door Aldus Manutius, in toepassing gebracht. Deze drukletter, staand (romein) en loopend (cursief), verbreidde zich vanuit Italië, eerst in Frankrijk, daarna in Nederland (begin 16de eeuw) en Engeland, en werd eerst in de 19de eeuw in de Noorsche landen in gebruik genomen.
