Ancus martius

betekenis & definitie

Ancus Martius (letterl. dienaar van Mars), was de vierde van Rome’s koningen, wiens regeering werd gezet op 640-616 v. C. Hij zou zijn aandacht voornamelijk hebben gewijd aan godsdienstzaken, landbouw en handel, zoodat de stichting van Ostia aan de monding van den Tiber aan hem werd toegeschreven. Hij versterkte het Janiculum aan den overkant van den Tiber als beschutting tegen de Etruscen en liet een houten brug over de rivier slaan. In zijne oorlogen met de Latijnen veroverde hij verscheidene steden, wier bewoners hij te Rome op den Aventinus vestigde. Hij is een pendant van zijn grootvader Numa Pompilius, den vredevorst, en een contrast van zijn voorganger, den krijgszuchtigen Tullus Hostilius, die zich meer Romulus tot voorbeeld had gesteld.