Anagram - (Gr.), kan beschouwd worden als een onderdeel der paronomasie (Lat. annominatio, onmerkbare verandering van een woord). Het bestaat df in de lezing van een woord of zin van achteren naar voren óf in het verplaatsen van letters of woorden teneinde daaruit woorden van verschillende, doch passende beteekenis te vormen. Leibniz (de arte combinat, Op. phil. ed.
Erdmann p. 35) definieert ze als „variationes utiles litterarum datae orationis”. Het oudste anagram is van Lycophron 土 280 v. C.: JTW.sncttoc — ü7iö ioz. AQOIVÓH — ïov "U(iCCJ.
Een ander vb. is Roma—Amor. In de 16de en 17de eeuw wijzigden vele schrijvers aldus hun naam b.v. Barleus in Belusar.
