Alba tunica - 1) het lange, liturgische gewaad van wit linnen, tot op de voeten reikend, ontstaan uit de Romeinsche tunica talaris. Later werd zij beschouwd als het zinnebeeld der bespotting van Christus en der priesterlijke reinheid, en werd haar gebruik tot de H. Mis beperkt. Tot aan de IVe eeuw kan men het liturgisch gebruik der alba nagaan.
2) wit doopkleed, vroeger door de nieuw gedoopte 8 dagen lang gedragen; vandaar, dat de eerste Zondag na Paschen den naam van Witten Zondag ontving, omdat men dan het witte doopkleed aflegde: dominica in albis (sc. depositis).
