Affiniteit - ook scheikundige aantrekking of verwantschap genoemd, heet de oorzaak van het ontstaan en de bestendigheid der chemische verbindingen. Naar men oorspronkelijk meende, was voor het vormen van een verbinding een zekere liefde of overeenkomst tusschen de reageerende stoffen noodig; vandaar de naam. De affiniteit wordt gemeten door de energie-omzettingen, die bij de reactie optreden, bij benadering door het warmte-effect.
In de wiskunde heet A. de onderlinge ligging van twee figuren, wanneer tusschen de punten een overeenkomst één aan één (projectiviteit) bestaat en bovendien het oneindig ver gelegen element aan zichzelf is toegevoegd. De analytische betrekking luidt in het platte vlak: x' = α1x + b1 + c1y' = α2x + b2y + c2; in de ruimte x' = α1x+ b1y + c1z+ + d1, y" = α2x + b2y + c2z + d2z' = α3x + b3y + c3z + d3. Een bijzondere affiniteit vertoont een vlakke figuur en haar loodrechte projectie op een ander vlak. Daarbij liggen dan bovendien de snijpunten van overeenkomstige lijnen op één rechte lijn (affiniteitsas).
