Aëdon

betekenis & definitie

Aëdon - Volgens Homerus de dochter van Pandareus, en gemalin van den koning van Thebe, Zethus, wien zij één zoon, Itylus, schonk; naijverig op den rijker met kinderen gezegenden echt van Amphion en Niobe, beraamde zij een aanslag op het leven van den oudsten zoon dezer twee, doch doodde onwetend haar eigen zoon; zij werd hierop door Zeus uit deernis met hare smart in een nachtegaal veranderd. — Een andere sage noemt haar de echtgenoote van den kunstenaar Polytechnus te Colophon in Lydië; haar huwelijksgeluk maakte haar zóó overmoedig, dat zij meende zelfs Zeus en Hera op dit punt te overtreffen, waarop dezen Eris zonden, die de echtgenooten inblies te beproeven, wie in de kunst de hoogste vlucht kon behalen, welke proef ten gunste van Aëdo besliste, waarop Polytechnus verbitterd zijn vrouw haar eigen zuster, Chelidonis, die hij onderweg had onteerd, tot slavin gaf. Ch. klaagde haar verdriet aan de bronnen, de zusters verbonden zich tot wraak, vermoordden den zoon des huizes, Itys, en zetten hem den vader als spijs voor. Toen hij deze gruweldaad ontdekte, vervolgde hij de zusters, die gevlucht waren; de goden, bewogen met de beide ongelukkigen, traden tusschenbeide en veranderden Aëdon in een nachtegaal, haar zuster, Chelidonis, in een zwaluw, Polytechnus in een specht, en ten overvloede Aëdons vader, Pandareus, in een zeearend. Zie PHILOMELA en PROCNE.