Oosthoek encyclopedie

Oosthoek's Uitgevers Mij. N.V (1916-1925)

Gepubliceerd op 17-01-2019

Abeele (jodocus sebastiaan van den)

betekenis & definitie

Abeele (jodocus sebastiaan van den) - Zuid-Nederl. schilder, geb. 21 Jan. 1797 te Gent, overl. aldaar 23 Febr. 1855; studeerde aan de academie te Gent, vervolgens werkte hij onder leiding van J. A. Gros te Parijs (sedert 1819), waar hij de manieren van de school van David leerde kennen. Hij bleef ook later in deze klassicistisch-academische richting werken en zocht zijn onderwerpen veelal in de geschiedenis der Oudheid of in de mythologie. Van 1824—1836 vertoefde hij in Italië, waar hij te Rome de leermeester werd van den lateren keizer van Frankrijk, den toenmaligen prins L. Napoléon. In 1836 werd hij professor aan de Akademie te Gent.

Zijn meest belangrijke werken zijn: Sokrates door het Orakel van Delphi voor den wijsten man verklaard, en: Orpheus na den dood van Eurydice. Hij schilderde echter soms ook landschappen en genre-stukken. — Werken van zijn hand o. a. in ’t Aracoeliklooster te Rome en in Gent; ook Aquarellen zijn van hem bekend. Zie Thieme-Beckers Künstlerlexikon.

< >