m. (-grafen), instrument om het aantal uren zonneschijn te registreren.
(e) De zonneschijnautograaf volgens Campbell-Stokes bestaat uit een glazen lens, gedeeltelijk omgeven door een concentrisch geplaatste metalen mantel waarin een strook papier op brandpuntsafstand van de lens wordt geschoven. Bij de schijnbare beweging van de zon langs de hemel verplaatst het brandpunt zich over het papier, waardoor een brandspoor ontstaat waarvan de lengte evenredig is met de duur van de zonneschijn. Bij de zonneschijnautograaf volgens Jordan valt het zonlicht door een spleetje in een kleine donkere doos waarin zich lichtgevoelig papier bevindt. Bij het ontwikkelen van het papier komt een spoor te voorschijn waarvan de lengte de duur van de zonneschijn aangeeft. De zonneschijnautograaf volgens Campbell-Stokes, die op de warmtewerking van de zonnestralen berust, is voornamelijk gevoelig voor het rode gedeelte van het spectrum, het type volgens Jordan is gevoeliger voor het blauwe gedeelte. De beide instrumenten leveren daardoor veelal verschillende resultaten, omdat registratie pas begint wanneer de intensiteit van de werkzame straling een bepaalde waarde heeft overschreden.
Het type volgens Campbell-Stokes wordt het meest gebruikt. De intensiteit van de zonnestraling wordt gemeten met een pyranometer.
