v./m. (-len), een elektronikacomponent waarmee lichtenergie rechtstreeks kan worden omgezet in elektrische energie.
(e) De zonnecel is een p-n-halfgeleider, die zodanig is geconstrueerd dat de fotonen worden geabsorbeerd in de omgeving van de p-n-overgang. De vrijgemaakte elektronen (of gaten) zorgen voor de elektrische stroom. Het omzetrendement van dit proces bedraagt ca.14 %; de levensduur van de cel is in principe onbeperkt. Het ingestraalde zonnevermogen op aarde is ca. 1011 MW en het totaal geïnstalleerde vermogen van de elektrische centrales slechts ca. 5 x 105 MW; de verdere ontwikkeling van de zonnecel kan dus belangrijk zijn voor de toekomstige energievoorziening. Behalve experimentele projecten die op vele plaatsen in de wereld worden uitgevoerd denkt men aan de ontwikkeling van een zonnecentrale in de ruimte. Aangezien de gemiddelde zonnestralingsflux in Nederland gering (ca. 100 W/m2) en de prijs van zonnecellen nog steeds hoog is zal de bijdrage tot de elektrische energievoorziening door middel van de zonnecel voor Nederland voorlopig marginaal zijn.
