o., verbinding van zink met zuurstof, ZnO.
(e) Zinkoxide wordt bereid door gloeien van zinkhydroxide-carbonaat of door roosten van zinksulfide.
Het wordt bij verhitting geel, bij afkoeling weer wit.
ZnO dient als verfstof (zinkwit), als vulstof voor rubber en als katalysator bij enige petrochemische processen (o.a. ontzwavelen).
Zinkoxide werd gesuspendeerd in olie (zinkolie) of in een zalf (zinkzalf) gebruikt om een beschermend oppervlak aan te brengen bij huidaandoeningen en open wonden. Door de moderne wondbehandeling is de betekenis van zinkoxide hiervoor sterk afgenomen.
