m. (mv.), Pennatulacea, een orde van dieren, behorend tot de subklasse Octocorallia (klasse Anthozoa of bloempoliepen), ca. 200 soorten omvattend, die voornamelijk in dieper water, tot in de diepzee, voorkomen.
(e) Zeeveren zijn kolonievormend en bestaan uit een primaire poliep met sterk verlengde steel, waaraan zich secundaire poliepen, soms geplaatst op bladachtige verbredingen van deze steel, kunnen ontwikkelen. Het onderste gedeelte van deze steel mist secundaire poliepen, kan verdikt zijn en steekt in de ondergrond; dit deel is vaak versterkt met een inwendige as van hoornstof en kalk. In het levende weefsel van de zeeveren komen zeer veel sclerieten voor. De secundaire poliepen komen in twee vormen voor: normale poliepen met 8 tentakels en coelenteron, naast sterk gereduceerde poliepen, zonder of met één enkele tentakel. Bij enkele geslachten (Pennatula, Pteroides) zijn de kolonies inderdaad veervormig, andere hebben een afwijkende gedaante, b.v. Renilla, een tropisch geslacht, waarbij de poliepen zijn geplaatst op de palletvormig verbrede steel van de primaire poliep. Van de Noordzee is vooral Pennatula phosphorea bekend; deze soort heeft haar naam te danken aan het sterk oplichten (fosforiseren) indien het dier boven water wordt gehaald.
