o. (-en), vorm van volkskunst waarbij binnensof buitenshuis zand in figuren op de grond wordt gestrooid.
(e) Het zandtapijt bestond in vroeger eeuwen alleen uit motieven in wit zand die op de stenen vloer van de ‘beste kamer’ werden uitgestrooid. In de 19e eeuw groeide uit deze gewoonte een vorm van volkskunst waarbij men o.a. schilderijen kopieerde met behulp van diverse kleuren fijn zand. De Belg. gemeente Hekelgem is een centrum van deze volkskunst. In het begin van de 20e eeuw slaagde P. van Hansbeeck aldaar er in de zandtapijten te fixeren zodat kleinere, op een ondergrond aangebrachte zandtapijten konden worden opgehangen. In de Belg. gemeente Zoutleeuw werd de weg waarlangs een processie trok, soms met zandtapijten versierd. In de Kempen werden zandtapijten aangebracht bij wegkapelletjes. Ook in Ned. gemeenten, zoals Spaubeek, Houthem en Meerssen werden zandtapijten vervaardigd.
