v./m. (-’s), in de Indische mythologie natuurgeest die de mens goed gezind is.
(e) Yaksa’s werden vaak beschouwd als de beschermgeesten van een stad, streek, meer of bron. De verering van de yaksa’s en het geloof in slangegoden (naga’s), vruchtbaarheidsen moedergodinnen schijnt van de vroege Dravida af te stammen. Sculptures die yaksa’s voorstelden behoorden tot de vroegste godenbeelden. Deze waren meestal zeer groot. De belangrijkste yaksa is →Kubera.
