[<Gr. fyton, plant], v. (-en), plant die anatomische en fysiologische aanpassingen aan het leven in droog milieu vertoont; algemener: plant die leeft in min of meer droog milieu.
(e) De structurele aanpassing van planten aan een droog milieu heet xeromorfie. Dit slaat b.v. op verkleining van de verdampende bladoppervlakte, gaande tot microfyllie en afyllie (kleinbladigheid resp. bladloosheid) of op hardbladigheid als gevolg van verdikking van de celwanden en de cuticula. Beharing, verhoogde osmotische zuigkracht, vergroot wortelstelsel in de breedte (cactussen), of in de diepte (grondwaterplanten) zijn verdere aanpassingen die xerofyten in staat stellen hun waterbalans in evenwicht te houden.
