v., het inrichten van een woning of woningen, en al wat daartoe behoort.
Zoals blijkt uit reliëfs en teksten uit het 3e millennium v.C., bezaten de Soemeriërs al bedden, tafels en stoelen. Ook van andere volkeren uit de oudheid, Assyriërs, Egyptenaren, Grieken, Etruriërs en Romeinen, is bekend dat zij vaak meubilair bezaten. Door opgravingen kreeg men een indruk hoe paleizen en huizen waren ingericht. Middeleeuwse miniaturen geven veeleer een gestileerde aanduiding dan een realistische weergave van het interieur. Van de woninginrichting in vroeger eeuwen kan men door o.a. schilderijen en in musea ingerichte stijlkamers een indruk krijgen. Deze geven echter meestal de woninginrichting van de (zeer) welgestelden weer, die sterk contrasteerde met die van de werkende klasse.
In de 20e eeuw, toen het verschil tussen ‘arm’ en ‘rijk’ gaandeweg minder werd, verdween ook het grote onderscheid in inrichting van arbeiders-en herenhuizen. Naarmate de steeds meer gestandaardiseerde woningbouw de mogelijkheden beperkte om het huis uiterlijk een eigen karakter te geven, werd de woninginrichting, als uiting van de individuele smaak, belangrijker. interieurkunst, meubel.
