Duits schrijver, * 17.9.1869 Darmstadt, ✝ 30.6.1948 Bayswater-Auckland (Nieuw-Zeeland). Wolfskehl was bevriend met o.m.
Albert Verwey en Stefan George, met welke laatste hij Deutsche Dichtung (1901—03) uitgaf. Sinds 1894 werkte hij mee aan de Blätter für die Kunst. Zijn huis in Schwabing was het trefpunt van de George-Kreis, maar ook voor beeldende kunstenaars zoals Klee en Mare. In 1933 week Wolfskehl uit naar Italië, in 1938 naar Nieuw-Zeeland. Als dichter was hij een navolger van George, met voorliefde voor het hymnisch-extatische. Hij schreef ook essays en toneelstukken.
Uitgaven: Zehn Jahre Exil, door M. Ruben (1959; brieven); Ges. Werke, door M. Ruben en C.V. Bock (2 dln. 1960); K. Wolfskehl und A.Verwey.
Die Dokumente ihrer Freundschaft 1897—1948 (1968); K. und Hanna Wolfskehl. Briefwechsel mit F. Gundolf door K. Kluncker (1976).
LITT.M. Schlösser, K. Wolfskehl (1970).
