v. (-s), (ook: exsanguinatietransfusie), vervanging van ziek bloed door gezond donorbloed, toegepast m.n. bij zuigelingen met een te hoog bilirubinegehalte in het bloed.
Een zo hoog bilirubinegehalte in het bloed dat een wisseltransfusie nodig is, komt voor bij vroeggeboorte (door onrijpheid van de lever), maar vooral bij verhoogde bloedafbraak; deze wordt vrijwel altijd veroorzaakt door resusantagonisme.
Een wisseltransfusie wordt uitgevoerd door een dunne catheter in een navelader van het kind in te brengen en vervolgens telkens 20 ml bloed van het kind af te nemen en 20 ml donorbloed terug te spuiten. Men gebruikt hiervoor resusnegatief bloed met dezelfde ABO-bloedgroep als het kind heeft. Hiermee bestrijdt men de bloedarmoede van het kind, maar de bloedafbraak neemt af. Tevens verdwijnt er een grote hoeveelheid bilirubine uit de bloedsomloop.
